-
1 kel
kel Grind m; grindköpfig; nackt, kahl; glatzköpfig;kel kahya Naseweis m, naseweise(r), indiskrete(r) Mensch;kel başa şimşir tarak völlig fehl am Platze;-in keli görünmek ans Tageslicht kommen
См. также в других словарях:
keli görünmek — tkz. (birinin) kusuru ortaya çıkmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
kel — sf., Far. kel 1) Saçı dökülmüş olan (kimse) 2) mec. Çıplak (doğa), yaprakları dökülmüş (bitki) Yükselip alçalıyor, kel tepelerin etrafını dönüyordu. S. F. Abasıyanık 3) mec. Gelişmemiş, cılız (bitki) Kel bir ağaç. 4) mec. İçinde az eşya bulunan… … Çağatay Osmanlı Sözlük
